Skwer Zofii Kuratowskiej

Rada m.st. Warszawy 30 sierpnia 2018 r. podjęła uchwałę nr LXXIII/2057/2018, nadającą nazwę „Skwer Zofii Kuratowskiej” terenowi zieleni zlokalizowanemu w dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy, po południowej stronie ulicy Stawki. Niecałe dwa miesiące po podjęciu decyzji przez warszawskich radnych, 9 października, w obecności przedstawicieli parlamentu, władz samorządowych, rodziny, przyjaciół oraz mieszkańców odbyła się uroczystość nadania skwerowi imienia Zofii Kuratowskiej.

– Niech ten skwer przypomina nam o obrończyni demokracji i praw kobiet, która nie tylko była za równą pozycją kobiet w życiu społecznym, zawodowym i rodzinnym, za sprawiedliwymi emeryturami starczającymi na godziwe życie, za sprawnym systemem powszechnej ochrony zdrowia, ale także za odrobiną uśmiechu dla każdego – powiedziała podczas uroczystości Hanna Gronkiewicz-Waltz, prezydent stolicy.

– Jest rok 1991, prof. Kuratowska startuje drugi raz w wyborach do Senatu RP. Oto fragment jej ulotki wyborczej, która niewiele straciła na swej aktualności i bardzo dużo mówi o pani Marszałek: „Jestem za tym, by Warszawa była prawdziwą stolicą, a nie zbiorem zaśmieconych gmin. Jestem za równą pozycją kobiet w życiu społecznym, zawodowym i rodzinnym, ułatwieniem pracy w domu, dobrymi przedszkolami i żłobkami. […] Jestem za odrobiną uśmiechu dla każdego”– powiedziała Ewa Malinowska-Grupińska, przewodnicząca Rady m.st. Warszawy.

Zofia Kuratowska (1931-1999)
Profesor nauk medycznych, opozycjonistka, wicemarszałkini Senatu, zasłużona na rzecz walki z AIDS i na rzecz chorych.

Od 1980 roku była członkinią „Solidarności”. W 1989 roku brała udział w obradach Okrągłego Stołu, w podzespole do spraw zdrowia. Współtworzyła następnie Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna, Unię Demokratyczną i Unię Wolności. Przez osiem lat senatorka, marszałkini Senatu, później ambasadorka RP w Południowej Afryce.

Obok niekwestionowanego wkładu w walkę o niepodległość i odbudowę państwa polskiego, walczyła również o demokrację, równość i sprawiedliwość społeczną. Była pionierką w staraniach o parytety wyborcze, zainicjowała prace nad ustawą znoszącą bariery architektoniczne dla niepełnosprawnych.

Znana hematolożka. Jako pierwsza w Polsce napisała książkę o AIDS. Razem z Markiem Kotańskim i Mikołajem Kozakiewiczem założyła Stowarzyszenie „Solidarni wobec AIDS PLUS”, pierwszą organizację pozarządową zajmującą się wyłącznie działaniami związanymi z HIV i AIDS, której celem było udzielanie wsparcia medycznego, socjalnego, terapeutycznego i prawnego. Była również jedną z członków-założycieli Społecznego Komitetu ds. AIDS. W latach 1982-1989 kierowała sekcją lekarską w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom.

W ogłoszonym w 2018 r. plebiscycie „Warszawianka roku” jedna z dziesięciu kobiet nominowanych do tytułu Warszawianki Stulecia.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.