Type to search

Rola inhalatorów i nebulizatorów w terapii dróg oddechowych. To musisz wiedzieć

Podziel się

W dobie narastających schorzeń zarówno dolnego, jak i górnego układu oddechowego, inhalatory stanowią remedium na liczne problemy zdrowotne współczesnego świata. Zanieczyszczenie środowiska, czynniki genetyczne oraz współistniejące choroby sprawiają, że stan naszych dróg oddechowych stopniowo się pogarsza. Czy jest różnica między inhalatorem, a nebulizatorem? W jaki sposób wspomniane urządzenia działają i w jakich jednostkach chorobowych okażą się pomocne?

Inhalator, a nebulizator – różnice

Aby zrozumieć różnice między podanymi urządzeniami, warto rozbić znaczenie poszczególnych słów. Inhalatory, to wszelkie urządzenia służące do inhalacji, czyli wdychania leku zawieszonego w gazie w postaci stałej lub ciekłej. Nebulizatory bardzo często błędnie utożsamiane są w mowie potocznej z inhalatorami, co może jednak prowadzić do poważnych nieporozumień na linii lekarz-pacjent. Nebulizacje stanowią bowiem rodzaj inhalacji, ale są pojęciem węższym, gdyż odnoszą się jedynie do wdychania leku w postaci aerozolu generowanego przez urządzenie samoczynnie – w przypadku tradycyjnych inhalatorów to pacjent jest odpowiedzialny za wyzwolenie substancji czynnej. Często, w przeciwieństwie do inhalatorów są znacznie większe i składają się z inhalatora oraz urządzenia wytwarzającego wdychaną mgiełkę. Do inhalacji natomiast wykorzystywane są z reguły urządzenia mniejsze, a czasem nawet w ogóle się ich nie stosuje – wdychanie olejków czy soli rozpuszczonych w misce z gorącą wodą również stanowi rodzaj inhalacji.

Inhalacje – jak działają i dlaczego się je stosuje?

Dlaczego lekarze często zamiast doustnej postaci leku decydują się na zalecenie inhalacji? Powodem jest szybkość działania leku oraz skutki niepożądane. Leki stosowane w chorobach układu oddechowego często mają za zadanie na przykład rozszerzyć oskrzela czy ograniczyć stan zapalny. W celu rozszerzenia oskrzeli dochodzi do aktywacji tych samych receptorów, które odpowiadają za zwężenie naczyń krwionośnych – doustne podanie leku powoduje wzrost ciśnienia krwi. W przypadku glikokortykosteroidów hamujących proces zapalny, dochodzi do upośledzenia odporności oraz innych, ciężkich skutków długotrwałego stosowania łącznie z obniżeniem gęstości mineralnej kości i następującymi złamaniami. Podawanie leku w postaci inhalacji powoduje, że działa on jedynie na komórki układu oddechowego, wchłaniając się ogólnoustrojowo jedynie w niewielkim stopniu, co przeciwdziała występowaniu efektów ubocznych i sprawia, że możliwe jest nawet wieloletnie leczenie tymi metodami. Dodatkowo, lek podany przy pomocy inhalatora czy nebulizatora zaczyna działać dużo szybciej – nie musi, jak w przypadku tradycyjnej formy podania, zostać wchłonięty z układu pokarmowego.

W jakich schorzeniach stosowane są inhalatory?

Inhalator i nebulizator pomocny jest wszędzie tam, gdzie dochodzi do patologii w obrębie górnych lub dolnych dróg oddechowych. Najczęściej inhalatory wykorzystuje się w leczeniu astmy oskrzelowej. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary, pozwalają na podawanie leku nawet doraźnie, na przykład przed wysiłkiem fizycznym. Inhalacje powszechnie stosowane są również w przypadku mukowiscydozy, w której dochodzi do nadmiernej, gęstej i trudnej do odksztuszania wydzieliny spowodowanej zaburzeniami wodno-elektrolitowymi. Nebulizacja roztworem soli pozwala uzupełnić jej niedobory i wpływa na znaczne rozcieńczenie śluzu, umożliwiając jego usunięcie. Do innych schorzeń, w których wykorzystywane są inhalacje należą na przykład POChP, zapalenia oskrzeli i oskrzelików czy zapalenia płuc, a nawet u osób sztucznie wentylowanych, u których dochodzi do znacznego wysuszenia dróg oddechowych.

Na co koniecznie zwrócić uwagę przed zakupem?

Tu rozważania nie ograniczają się jedynie do wyboru między inhalatorem, a bardziej złożonym nebulizatorem. Bardzo ważna jest również właściwość urządzenia określona dwoma parametrami – MMAD oraz FPF. MMAD (median mass aerodynamic diameter) jest średnią wielkością cząstek wyrażoną w nanometrach, docierającą do tkanek docelowych i oddziałującą z nimi. Z kolei FPF (fine particle fraction) procentowo określa frakcję cząstek o wielkości poniżej 5 mikrometrów (największej możliwej do efektywnej inhalacji). Im większy FPF, tym wyższa jest efektywność leku w leczeniu schorzeń, szczególnie dolnych dróg oddechowych. Jeśli chodzi zaś o wybór między nebulizatorem, a inhalatorem, główną rolę odgrywa tu konieczność terapii w przypadkach trudnych do przewidzenia oraz w sytuacjach, w których pacjent znajduje się poza domem i nie ma możliwości inhalacji leku za pomocą sporych rozmiarów nebulizatora. W takich sytuacjach wskazane jest korzystanie z inhalatorów jako monoterapii lub w połączeniu z domowymi nebulizacjami.

źródło: diabetyk24.pl – sklep dla cukrzyków