Chronimy niematerialne dziedzictwo stolicy

Zespół będzie zajmował się identyfikowaniem instytucji, stowarzyszeń, fundacji, badaczy i praktyków kultury, skupiających się wokół niematerialnego dziedzictwa kulturowego stolicy. Będzie także rekomendował Prezydentowi m.st. Warszawy rozwiązania, zapewniające realizację celów Konwencji UNESCO z 2003 roku w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego, która nakłada obowiązek inwentaryzacji przejawów tego dziedzictwa, zgodnie z zaleceniami i standardami.

Krajowa lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego stanowi realizację tego wymogu. Zespół będzie wspierał wszelkie wnioski o wpis dziedzictwa stolicy na listę krajową.

W skład zespołu wchodzą:

• dr Hanna Schreiber – przewodnicząca zespołu – politolog, doktor nauk humanistycznych specjalizująca się w międzynarodowych stosunkach kulturalnych, wykładowczyni w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego),
• Paweł Jaskanis  – historyk sztuki, archeolog, muzealnik oraz specjalista w zarządzaniu ochroną zabytków i opieką nad nimi, dyrektor Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie),
• dr Ewa Klekot – polska antropolożka sztuki, tłumaczka, absolwentka archeologii i etnografii, doktor nauk o sztuce; pracuje jako adiunkt w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego w Zakładzie Teorii i Badań Współczesnych Praktyk Kulturowych),
• Michał Krasucki – dyrektor miejskiego Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków,
• prof. Jacek Leociak – literaturoznawca, historyk literatury, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Badań Literackich PAN oraz Centrum Badań nad Zagładą Żydów),
• Jerzy Majewski – dziennikarz, publicysta, varsavianista, historyk sztuki,
• Jan Młynarski – muzyk, kompozytor i wokalista, multiinstrumentalista,
• Ewa Dorota Malinowska-Grupińska – przewodnicząca Rady m.st. Warszawy,
• Artur Jóźwik – dyrektor miejskiego Biura Kultury,
• Małgorzata Naimska – wicedyrektorka miejskiego Biura Kultury.

Ważną częścią działania zespołu stanie się definiowanie i identyfikacja różnych elementów niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Istotne będą także projekty i programy edukacyjne, stawiające sobie za cel jego poszanowanie
i promowanie.

W rozumieniu Konwencji UNESCO dziedzictwo niematerialne to zwyczaje, przekaz ustny, wiedza i umiejętności oraz związane z nimi przedmioty i przestrzeń kulturowa, które są uznane za część własnego dziedzictwa przez daną wspólnotę, grupę lub jednostki. Ten rodzaj dziedzictwa jest przekazywany z pokolenia na pokolenie i ustawicznie odtwarzany przez wspólnoty i grupy w relacji z ich środowiskiem, historią i stosunkiem do przyrody. Dla danej społeczności jest ono źródłem poczucia tożsamości i ciągłości.

Dziedzictwo niematerialne obejmuje: tradycje i przekazy ustne, w tym język jako nośnik niematerialnego dziedzictwa kulturowego; sztuki widowiskowe; zwyczaje, rytuały i obrzędy świąteczne; wiedzę i praktyki dotyczące przyrody i wszechświata; umiejętności związane z rzemiosłem tradycyjnym.