Warszawa pamięta o Baczyńskim

Krzysztof Kamil Baczyński należał do grona najbardziej znanych polskich poetów okresu wojennego. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. pokolenia Kolumbów, żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem Powstania Warszawskiego.

W Warszawie jest wiele miejsc upamiętniających tę wybitną postać. W dzielnicy Śródmieście znajduje się ulica Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Jego imieniem nazywane są szkoły m.in. Szkoła Podstawowa nr 381 czy LVIII Liceum Ogólnokształcące w Warszawie.

Tablice na pamiątkę Krzysztofa Kamila Baczyńskiego umieszczone są na kamienicy przy Bagatela 10, na ścianie pałacu Blanka przy ulicy Senatorskiej 14 i na budynku przy ul. Hołówki 3. Na podwórku między blokami Waszyngtona 37, 39 i Kinowa 24 znajduje się kamienna róża opatrzona inskrypcją „Kamilowi Baczyńskiemu 1979”. 

Wydarzenia rocznicowe

Z okazji 100 rocznicy urodzin Krzysztofa Kamila Baczyńskiego Wawerskie Centrum Kultury przygotowało 22 stycznia o godz. 16.00 projekcję online filmu „100 rocznica urodzin Krzysztofa Kamila Baczyńskiego”, a o godz. 17.00 wiersze Krzysztofa Kamila Baczyńskiego przeczyta  Adam Tkaczyk (live streaming).

23 stycznia w godzinach 10.00–15.00 Urząd Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy organizuje grę miejską „Szczęśliwe drogi” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Warszawski poeta 

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie. Jego ojciec, Stanisław Baczyński, był pisarzem, krytykiem literackim i historykiem literatury; natomiast matka, Stefania z domu Zielańczyk – nauczycielką. Pochodził z rodziny o głębokich korzeniach patriotycznych. Jego dziadek był uczestnikiem powstania styczniowego, ojciec żołnierzem Legionów Polskich
i kapitanem piechoty Wojska Polskiego. Od najmłodszych lat rodzice wpajali mu wartości patriotyczne i uczyli miłości do ojczyzny.

Krzysztof Kamil Baczyński po ukończeniu w 1939 roku Liceum im. Stefana Batorego studiował filologię polską na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Marzył o karierze grafika lub ilustratora, niestety wybuch wojny uniemożliwił mu podjęcie studiów w Akademii Sztuk Pięknych.

Jego twórczość literacka w główniej mierze była poświęcona okrucieństwu II wojny światowej. W czasie okupacji wydawał tomiki wierszy pod pseudonimem Jan Bugaj. Jego utwory były drukowane przez prasę podziemną. Pisał w imieniu swoim i całego swojego pokolenia, poruszając również tematy uniwersalne i ponadczasowe.

Poległ w czwartym dniu powstania w pałacu Blanka na pl. Teatralnym w wieku zaledwie 23 lat. Pochowany tymczasowo na dziedzińcu ratusza, po wojnie ekshumowany na Cmentarz Wojskowy na Powązkach (kw. A22 rz. 2 gr. 25).